• #post

Maarten, Curator van expo ‘For a Brief Eternity’: “Ik weiger mijn geloof in het vernuft van de mens te verliezen”

Gepubliceerd op 23 oktober 2020

Bruggeling Maarten Van den Bussche cureerde aan het begin van de (eerste) lockdown een virtuele expo na een open call van Het Entrepot en Minus One. Nu volgt een fysieke expo in De Tank met als titel ‘FOR A BRIEF ETERNITY’. We vroegen aan Maarten hoe deze expo verschilt van zijn virtuele expo en hoe hij dit aanpakte.

Maarten Van den Bussche (°1991) in een notendop:

  • Dichter, performer, theatermaker, en curator.
  • Master in de Theater- en Filmwetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen.
  • Volgde een postmasterjaar Artistiek Onderzoek bij a.pass (Brussel) waar hij zich verdiepte in hedendaags feminisme, dekolonisatie, afrofuturisme, …
  • Werkte om de 3 weken perofrmances, werkstukken en theater uit als artist in residence bij Monty Kultuurfaktorij (Antwerpen)
  • Cureerde enkele TANK-avonden en verzorgde absurde interventies met ‘Bij Gebrek Aan Beter’ op Vama Veche

Van virtuele expo naar fysieke expo

In het kader van de Curators Cup werkte Maarten een virtuele expo uit die je kon bezoeken via je browser. Omdat hij de meeste bezoekers trok, werd hij als winnaar uitgeroepen van het project. De prijs: de kans om een fysieke expo uit te werken. Geen gedoe meer met onhandige editors en kunstwerken met lage resolutie. Enter monumentale kunstwerken die je kan bewonderen in originele vorm.

Zo zag Maartens virtuele expo eruit

Maarten: “Wat zo interessant was aan het samenstellen van de virtuele expo voor de Curator’s Cup, is dat je als curator aan de lijve ondervond hoe het is om in een ruimte te werken waar volledig andere beperkingen en vrijheden heersen dan in de werkelijkheid. Met een muisklik kan je de grootte van een werk wijzigen; muren kan je plaatsen waar je wil; samenwerken met een kunstenaar aan de andere kant van de wereld kan in een vingerknip en met transport via een mailtje; maar tegelijk had de software ook nog best veel bugs en was je verplicht met beelden in lage resolutie te werken wegens de erg gelimiteerde bestandsgrootte waarin je de werken kon uploaden.”

Hoe ging je te werk toen je hoorde dat je een ‘echte’ expo mocht organiseren?

Maarten: “Ik wist vrij snel dat ik wilde voortbouwen op de kerngevoelens die in de VR-expo aanwezig waren. Natuurlijk brengt dat in de (nog) niet (volledig)-virtuele wereld een pak logistieke uitdagingen met zich mee. Het zelfportret van Elen Braga, bijvoorbeeld, ‘Elen ou Hubris’, een monumentaal wandtapijt van 24 op 4 meter dat op de Internationale Dag van de Vrouwenrechten uithing aan de triomfboog van het Jubelpark. Een magnifiek kunstwerk, maar je hebt wel een vrachtwagen en vijf vrijwilligers nodig om het tot hier in Brugge te krijgen.”

Wat zijn de kerngevoelens die aanwezig zijn in zowel je virtuele als fysieke expo?

Maarten: “Ik denk dat ik een tijdloos gevoel probeer te benaderen, maar zonder het bewustzijn te verliezen van waar ik sta, hier en nu, op deze aarde en in deze razend vreemde tijden. Ik weiger mijn geloof in het vernuft van de mensheid te verliezen. Maar gooi me alstublieft niet op één hoopje met die wetenschaps-optimisten die geloven dat alles te redden valt met de gang van innovatie binnen een neoliberale vrije-markteconomie. Ik ga geen vingers wijzen, maar laat ons zeggen dat ik toch een gezonde haat – liefde verhouding voel voor een van mijn bekendere filosofische naamgenoten.” (lacht)

Je expo kreeg de naam FOR A BRIEF ETERNITY. Wat wil je precies zeggen met die ‘korte eeuwigheid’?

Maarten: “Ik probeer een plek te creëren waar je in alle rust door de tijd heen kan reizen. Van de oersoep waar het leven begon, langs de ontdekking van het spreken, naar onze imperiale hunker om monumenten op te richten, voorbij de jaren 90, tot aan het comfort van de welvaartstaat, ruimtevaart en actuele maatschappelijke vraagstukken. Persoonlijk vind ik bij veel van de werken in ‘For a Brief Eternity’ ook een vorm van troost, zonder dat er te veel melancholie bij komt kijken, en met weinig escapisme. Iets waar ik in deze crisistijden best vaak nood aan had.”

Opvallend: je hebt ook kunstenaars uit Israël, Brazilië en zelfs Australië kunnen strikken. Een internationale groepsexpo.

Maarten: “Het klinkt meteen zo ver weg hé, internationaal, terwijl het gewoon vrienden van me zijn, en ik hen ook daarom voor de VR-expo in de Curator’s Cup gevraagd had. Danielle Freakley en Hadar Mitz ontmoette ik in PAF, het Performing Arts Forum, een collectief gerunde residentieplek voor kunstenaars, filosofen, en artistic researchers in Saint-Erme, Frankrijk. Twee uur en een half rijden vanuit Brugge en je staat daar. Elen Braga bijvoorbeeld komt uit Brazilië maar werkt nu in Brussel, waar ze net als ik deelnam aan a.pass; Victoria Parvanova trok van Bulgarije naar Antwerpen om daar de schilderkunst aan te leren.”

“We vergeten het soms maar onze regio, dit stukje Europa, is al decennia lang the place to be voor hedendaagse kunsten, zowel perfomatief als beeldend. België is een wereldspeler, een koploper op vlak van kwaliteit en professionalisering. Er zijn audities in Berlijn, Londen, Parijs, New-York, São Paulo, en Tokyo, waarbij dansers alles aan het geven zijn om in Brussel naar school te mogen. Ik ben daar eerlijk gezegd wel trots op.”

Je legt ook lokale accenten met enkele kunstenaars uit De Tank.

Maarten: “Volgens mijn ideologie kun je niet anders. Nu ben ik niet in een abstracte, virtuele ruimte aan het werk, maar te gast in De Tank, een gebouw waar naast een expo-ruimte ook zo’n 40-tal kunstenaars hun atelier hebben. Je moet dan als curator enkele van de kunstenaars die deze plek rijk is betrekken bij het verhaal en de mogelijkheden. Zo werkt het nu eenmaal in de wereld waarin ik leven wil. Je hoopt dan enkele kunstenaars te ontdekken wiens werk inhaakt op de belevenis die je aan weven bent. En die waren er, gelukkig. De werken van Alice Vanderschoot, Peter Lagast, en Matthias De Wolf voegen op drie diverse manieren een extra dimensie toe, weliswaar eerder als volgende laag penseelstreken dan als ostentatief contrapunt.”

Stel dat je ongelimiteerd budget kreeg om nog 1 element toe te voegen. Wat zou dat zijn?

Maarten: “Ik wou dat ik de vrijheid voelde om een hier een geniale artistieke ingreep uit de doeken te doen, maar nu we figuurlijk en letterlijk in virale crisistijden leven vind ik dat een aandachtsloos antwoord. Onze Belgische welvaartsstaat was een koploper wat betreft de professionalisering van haar kunstsector, maar die vooruitgang kwam de laatste jaren schokkend tot stilstand. Bovendien leggen de maatschappelijke veranderingen waar corona ons toe dwingt ook binnen het kunstlandschap onzichtbare kwalen bloot die nog te vaak verborgen blijven achter de tomeloze goesting en flexibiliteit van onze kunstenaars.”

“Aangezien we spreken over een ongelimiteerd budget, zou ik liever de gratis gepresteerde arbeidsuren van mijn kunstenaars vergoeden, mijzelf meer uitbetalen dan ik nu ontvangen zal, en voldoende personeel aanwerven om op het vlak van professionalisering opnieuw stappen vooruit te zetten in plaats van achteruit.”

Waarom moeten mensen komen kijken?

Maarten: Om diengn te zien dajje noh noois vajje leven in Bruhhe hezien et (knipoogt), maar ook om lokaal artistiek talent te steunen met je aandacht en aanwezigheid. ’t Is gratis, en ik hoop dat iedereen die langskomt een dosis frisse verbeelding in deze expo vinden kan.”

‘FOR A BRIEF ETERNITY’ // Expo Actuele Kunst
23 – 24 – 25 oktober // De Tank // Burg 4 Brugge
Gratis toegang // Registratie verplicht
Facebookevent: www.facebook.com/events/399954134723070/ 

Zelf een expo organiseren?

Atelierwerking De Tank heeft een exporuimte die we aan een laag tarief verhuren aan jongeren (- 30 jaar oud). Los daarvan zijn we benieuwd naar je ideeën en hoe we je kunnen ondersteunen. Laat ons iets weten en we nodigen je graag eens bij ons uit om erover te praten.

Stuur ons een bericht

Gerelateerd

Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close
Close